Aşktan bu kadar dem vuran insanlar neler yapıyor değil mi?~

Aşktan bu kadar dem vuran insanlar neler yapıyor değil mi?~ Okyanu∫takί rüzgar ~ hayali sevgilime yazdığım yazıya "Böyle söylerken kendini başkasının kollarına terkedenler de var." demişti.Yorum yapmamışım.Yazıyı bu olaylar olduğundan önce mi yazdım yoksa sonra mı hatırlamıyorum.Hem ne fark eder.İnsanlar aşk hakkında ne kadar güzel şeyler söylüyorlar,neler yazılıyor,neler çiziliyor.Herkes aşkını arıyor.Neden çok azımız gerçek aşka ulaşıyor?Neden aranan sevgili bulunamıyor?Yoksa hayat hayallerdeki gibi değil mi?Hayaller o kadar gerçek ki bazen kendimi kandırdığıma inanıyorum.Ama yine de aşka inanmak istiyorum.İçimdeki aşk inancı korlanmış kömür gibi.Birisi alevlerse canlanabilecek kadar canlı ama dokunulmazsa sönecek kadar da bitkin.Bu yaşta bunları bu kadar takmak hiç iyi değil.Daha önceden Tanrıyı,dini sorgularken sıkılınca aşkı sorgulamaya başladım sanırım.İnsanoğlu ne garip.Hayat ne garip.Ne kadar zıtlıkları içinde barındırıyor.Nasıl kendisiyle çelişebiliyor.Nasıl kendi yaptığını kendi yıkıyor.

İlk kez dudaklarım bir erkeğin dudaklarına değiyordu.O

İlk kez dudaklarım bir erkeğin dudaklarına değiyordu.O yatağımda yatıyor.Üzerinde ben.Öpüyor beni.Tutkuyla...İlk olmanın verdiği farklılıkla.Gözlerim kapanıyor.Onunkileri görmüyorum.Heyecandan ağzım kurumuş.Ama içimde uyanan duyguların farkındayım.Ateşin bedenimi yakmaya başladığını hissedebiliyorum.Hızlı gittiğimin farkındayım.Söylenen sözleri,düşünülen hayalleri birer birer yıkıyorum.Büyüyü görmek istiyorum.Söylenen,bahsedilen büyü...İki beden buluşunca ortaya çıkan...Ama hissedemiyorum.Aşk yok çünkü.Arzu var,tutku var.Ama aşk yok.Hani olmaycaktı aşksız bazı şeyler.Demek insanın düşünceleri değişiyor.Karşında beğendiğin bir vücut.O da istiyor seni.O zaman karşı çıkılabiliyor aşka demek ki.Yanlış,biliyorum.Ama oluyor işte.İlk kez hissediyorum bir erkeğin sertleşmiş penisini.İlk kez yaşayacağımı biliyorum.Her şey bir anda oluyor.İçimde...Hayal edilen gibi değil ama.Şimdi düşünüyorum da adi ve basit.Ama yine de pişmanlık duymuyorum.Bu dünya çok gördü bir anlık tutkular için boşa giden şeyleri.Farklı değil seninki de.Bekleme ölümsüz aşkı dedi kulaklarıma birisi.Yüzünü görmek isterdim.O zaman her şey daha açık olurdu.Görebilirdim belki gerçek duygularını.Gözler saklayamıyor yalanları.Yaptığımız adice miydi?Her gidiş gelişte kendimden bir parçamı kaybediyor muydum?Hayır hayır...İnsan bunlarla kirlenmez.Biliyorum.Ama içimdeki duyguları kirletiyor.Basitleştiriyor.Gerçeği yüzüne vuruyor bunlar.Hayaller gibi değil gerçek.Daha ağır daha zor...Ama yüzleşmek lazım değil mi hayatla?Acıtsa da yaşamak istedim.Yanlış olsa da istedim.Belki de yanlış olan bunu bu kadar sorgulamak.Belki de basit olmak gerek.Ama yine de korktuğum,ateşi ortaya çıkarırken duyguların yanmaya başlaması.Duygular sonsuza kadar aynı ateşle yanmıyor.Arzu öne geçiyor.Arzuyu besleyen duygu değil mi?Ya da duyguyu besleyen arzu değildir de nedir?Bu söylendiğim aşkın bir parçası.Sadece cinsellikle yaklaşıldığında geçersiz kalıyor.Ben neyle yaklaşmıştım ona.Cinsellik,beğeni,sevgi,tutku,açlık hangisiyle açtım ona kendimi.Hala sorguluyorum.Bilmiyorum.Neden o diğerlerinden daha farklı olmuştu benim için.Bir fotoğrafla galiba.Pembe bir lacoste,beyaz bir pantolon,bir de güneş gözlüğü.Uzun boylu,geniş omuzlu.Etkilenmiştim.O akşam boşluğuma gelmişti.Tam hatırlamıyorum ama gardımı düşürdüğüm bir akşamdı benim için.Bazen duygu yoğunluğundan sarhoş gibi oluyorum.Sarhoş gibi eğlenceli,o kadar açık.O akşamda öyleydi.Loş bir yerde ışık oldu benim için.Umutlarımın söndüğü zamanlar.Yazıştık.Kendimden bahsettim.O da.Ama yazışmaların ağırlığı cinsellik dolu.İstekli vücutlar internette dolaşıyor.Aşk için,seks için,boşalmak için,kirletmek için.Herkes farklı.Başından belliyken her şey neden başka şeyler bekledim ki ondan?Anlayamadım galiba.Kendime fazla güvendim.Duygularıma el sürülemeyeceğini düşündüm.Ama elleri bedenimdeyken içime zarar geleceğini düşünemedim.Ruhumun zedeleneceğini.Hani bir anlık zevkler için neler yok oluyor denir ya.Ucundan anlamış oldum.Bir kerelik değil bu dediğim.Defalarca...Benim hatam dedim başlarında.O konuşmak için gidelim derken sahile.Davet ettim evime.Niyeti belliydi aslında.Garip değil aslında yanında ne olur ne olmaz diye prezervatif getirmesi.Çok farklı değildim ondan.Onu yargılamaya hakkım yok.İkimizde erkeğiz ve istek doluyuz.Fazla düşünülücek bir şey yok aslında.Ama içimdeki, onu eve davet etmeseydim,sahile gidip konuşsaydık her şey daha mı farklı olurdu diyor.Belki bu bir kandırmaca.Olan yine aynı olurdu.Ama hala sanki kaybedilmiş bir şans gibi geliyor bana.İnanmak istediğim daha basit bir şans.Onun yanında kendimi ifade edemiyorum.Cümle kuramıyorum.Gözlerine bakamıyorum.Gözler o kadar açık ki onlara bakınca başka bir şey düşünemez oluyorum.Buna etkilenme mi deniyor.Aşk değil,biliyorum.Bunun adı duygusal açlık.Öyle bir anda çıktı ki karşıma içime işleyebildi.Komik...Yazdıklarımdan ondan etkilendiğim çıkıyor.Doğru ama bu neden?Bedeni olabilir,ya ilk oluşu.En büyük sebep ilk oluşu.Farklıyız hem de çok.Uyuşamayız biliyorum.Ama deneyimsizim,daha çok toyum.Yaşanılarak öğrenilecek duygular bunlar.İlk dokunma,ilk öpüşme,ilk uyanış,ilk haykırış...Daha hayata yeni başlıyorum.Emeklerken koşmayı düşlüyorum.Ama emeklekte zorlanınca her şeyi bırakmak istiyorum.Saçmalık bu yaptığım.Geçmişi bu kadar sorgulamak,ona bu kadar bağlanmak,düşünmek hata.Geleceğimi elimden alacak izin verirsem.Kendime laf geçirtmek en zor olanı.O kadar boşluktayım ki olamayacağını bildiğim şeylere sarılmak hoşuma gidiyor.Fitil bir kez yakıldı mı aşkı buluna kadar sönmüyor.Yanıyor,yanıyor en sonunda senden de bir şeyler götürüyor.Ne olduğunu bilebilecek miyim acaba?

Merakla okuduğum blog yazarı blogunu kapatmış.Bahsettiğim blog

Merakla okuduğum blog yazarı blogunu kapatmış.Bahsettiğim blog biseksüel.blogspot.com Neden kapatmış anlayamadım.Son yazısını okuyamadım.Bir aşk yaşıyordu ve bunu günü gününe anlatıyordu.Özendiğim bir şeyin yaşanabiliyor olması beni mutlu ediyordu.Ahmet'le olan aşkının derinliğini bilmesemde hissedebiliyordum.Duygusal şeylere aç iki insanın buluşması gibiydi aşkları.Keşke kapatmasaydı blogunu.Belki haklı bir nedeni vardı bilmiyorum ama yine de onun samiyetini çok seviyordum.Kendi yaşayamadığım duyguları başkalarının yaşaması beni ben yaşamış gibi mutlu ediyordu.Gay aşka inancım artıyordu. Gaykedi ve Günah Yüklenen Adam'dan sonra bir ışık daha vardı önümde.Hem de bu aşkı her gün takip etmek hoşuma gidiyordu.Kapatma nedenini merak ediyorum gerçekten.Bu yazıyı okuyacağını sanmıyorum.Ama keşke bizi kendi hayatından çıkarmasaydı.Blog bir nevi kendi hayatını başkalarına açma aracı.Kendini ,tanımadığın insanlar da olsa, yazıyla ya da konuşarak anlatmak rahatlatıcı oluyor.Tanımadığın insanlara yazdığın için çok daha net çok daha cesur ayrıca.Başkalarının ne düşündüğünün senin için pek bir önemi olmuyor buralarda.Kimileri yazılarını isteklere göre yönlendiriyor.Bense içimden gelenleri aktarmaya çalışıyorum.Ama yazmaya çalıştıkça kendimi ne sözlü ne de yazıyla iyi ifade edemediğimi anladım.Kendimi abartmışım galiba.İçimizdeki duyguları bir tek kendimizin yaşamadığını hepimiz biliyoruz.Ama yine de insan kendini özel hissetmek istiyor.Ama öyle değil işte.Bunu kabullenmek biraz zor kaçıyor herkese.Birkaç tane gay aşk daha vardı ama onların sonlarının iyi bitmemesi beni hayal kırıklığına uğratmıştı.İnancım sarsılmadı değil.Ama ben yine de inanmak istiyorum.Çünkü bazı şeyler inanmak daha kolay.Zaman geçtikçe insan sıkıntıya girse de dedim ya inanmak daha kolay.Okuduğum bloglardakileri insanların ilişkilerini bilemem tabi.Ama benim de ileride böyle şeyler yaşayabileceğime umut oluyordu.'Biseksüel' blogunu kapatmış olsa da umarım aşkını hiçbir zaman sonlandırmaz.Umarım birbirini bulan insanlar çoğalır.Ben de kendim için biraz daha cesaret toplayabilirim sanırsam.

Nerdesin?Ne zaman geleceksin?Sen de beni bekliyor

Nerdesin?Ne zaman geleceksin?Sen de beni bekliyor musun?Kimileri yoksun diyor,var mısın gerçekten karar veremiyorum.Ama olduğuna inanmak istiyorum.Ne yapacağım şimdi?İhtiyacım var,görmüyor musun?Senin yok mu?Belki hiç gelmeyeceksin.Belki yoksun.Daha zaman var değil mi?Ama iyi değilim ben.Arıyordum seni ama bir iz bile bulamadım.Peki ileride olucak mı?Garantisi var mı ki?Ömrüm boyunca yalnız kalamam ben.Bencillik değilbu.İstiyorum seni.Anladığımda gurur yapmam inan.Bilmeni istiyorum beni her şeyimle.Konuşmam gerek.Paylaşmam gerek.Bir ihtiyaç bu.Hem de en büyüğü.Çok az kişi karşılaşmış onla.İçim bomboş mu kalıcak?Sensiz olmasın hayat n'olur.Gelmezsen ne olucak,bilmiyorum.Yaşamazsam niye geldim ben?Yaradan yaratmadı mı eşimi.Buluşmadan kaybettim seni.Bulucak mısın beni?Buluşamazsak ben ne yapayım?Öbür hayat var mı ki söylesinler bana yerini?Gerçek ne ki?Sen gerçek misin ki?Olur mu bu kadar büyük hayal?Abartı diyorlar.Olmaz diyorlar.Gerçek değil diyorlar.Öyle mi gerçekten.Söylesene.Bir ışık var uzakta.Ulaşılır mı oraya?Ölmek istiyorum seninle?İçimdeki parçanın birleşmesini istiyorum.Bütün olmak hayalim.Olan var mı acaba?Nasıldır bu duygu?Her şey anlamsız kalmaz mı ondan başka?Sen o değil misindir artık?Senle ölemez miyim ben?Sen de beni seveceksin di mi?Şüphe olmayacak.İnat olmayacak.Yalan olmayacak.Çok büyük şey bu,biliyorum.Hem de çok büyük.Olmaz diyecekler biliyorum.Benim de içimdeki bazen öyle söylüyor.İnanmak istemiyorum kendime.Sen de beni seveceksin.Bunu her zaman bileceğiz. Çok mu büyütmüşüm.Yine bir saçmalama........