Aşktan bu kadar dem vuran insanlar neler yapıyor değil mi?~ Okyanu∫takί rüzgar ~ hayali sevgilime yazdığım yazıya "Böyle söylerken kendini başkasının kollarına terkedenler de var." demişti.Yorum yapmamışım.Yazıyı bu olaylar olduğundan önce mi yazdım yoksa sonra mı hatırlamıyorum.Hem ne fark eder.İnsanlar aşk hakkında ne kadar güzel şeyler söylüyorlar,neler yazılıyor,neler çiziliyor.Herkes aşkını arıyor.Neden çok azımız gerçek aşka ulaşıyor?Neden aranan sevgili bulunamıyor?Yoksa hayat hayallerdeki gibi değil mi?Hayaller o kadar gerçek ki bazen kendimi kandırdığıma inanıyorum.Ama yine de aşka inanmak istiyorum.İçimdeki aşk inancı korlanmış kömür gibi.Birisi alevlerse canlanabilecek kadar canlı ama dokunulmazsa sönecek kadar da bitkin.Bu yaşta bunları bu kadar takmak hiç iyi değil.Daha önceden Tanrıyı,dini sorgularken sıkılınca aşkı sorgulamaya başladım sanırım.İnsanoğlu ne garip.Hayat ne garip.Ne kadar zıtlıkları içinde barındırıyor.Nasıl kendisiyle çelişebiliyor.Nasıl kendi yaptığını kendi yıkıyor.
No comments:
Post a Comment